Het verwarde hert heette Rens. Hij was een jonge hert, nog maar een kalf, en hij was nog niet zo goed in patrouilleren. Hij liep vaak de verkeerde kant op of hij vergat wat hij moest doen.
Op een dag was Rens op patrouille met zijn groep herten. Ze waren in het bos aan het lopen toen Rens plotseling de verkeerde kant op liep. De andere herten riepen hem na, maar hij hoorde ze niet.
ERERONDE
Rens liep verder en verder, tot hij bij een open plek kwam. In het midden van de open plek stond een groep mensen. De mensen waren verbaasd toen ze Rens zagen. Ze hadden nog nooit een hert in het wild gezien.
Rens was ook verbaasd. Hij had nog nooit mensen in het bos gezien. Hij stond er een beetje verward bij te kijken.
De mensen begonnen te applaudisseren. Ze vonden Rens heel mooi. Rens was een beetje verlegen, maar hij vond het ook wel leuk.
De andere herten waren ondertussen ook bij Rens gekomen. Ze waren blij dat hij gevonden was. Ze riepen de mensen toe dat ze Rens moesten laten gaan.
De mensen begrepen dat ze Rens moesten laten gaan. Ze namen afscheid van Rens en de andere herten. Rens liep terug naar zijn groep.
De andere herten waren blij om Rens terug te zien. Ze hadden hem gemist. Rens vertelde wat er was gebeurd. De andere herten lachten om zijn verhaal.
Rens was blij dat hij het applaus had gekregen. Hij wist nu dat hij ook mooi was, ook al was hij een beetje verwarde hert.
Moraal van het verhaal: Iedereen is mooi, ongeacht zijn of haar fouten.